april 2010

NBD Biblion recensie

Tweede spannend verhaal over Dummie de Mummie*, zijn grote vriend Goos en vader Klaas uit Polderdam. Dit keer voert het grote avontuur hen naar Egypte. Daar wil Dummie, Darwishi Ur-Atum Msamaki Minkabh Ishaq Eboni, op zoek gaan naar het graf (de tombe) van zijn opa Sadihotep en zijn vader Achnetoet. Het doldwaze avontuur gaat gepaard met weerzin en zelfs angst om op reis te gaan, woedeaanvallen van Dummie, misverstanden, vreemde situaties waarin je met een mummie (!) terecht kunt komen, nieuwe vriendschappen, tal van ontdekkingen en een heuse ontvoering. Maar ook met een wonderbaarlijke ontdekking in Egypte. Het is een verhaal over slim nadenken, ingenieuze oplossingen, onvoorwaardelijke vriendschap en houden van. De geschiedenis wordt verteld met vaart en vakmanschap, waarbij de vele dialogen je soms doen schaterlachen van de taalvondsten. Tal van kleinere en grotere zwart-witillustraties (inkt, ecoline) verbeelden op speelse wijze de verwikkelingen in het verhaal en vullen de tekst fantastisch aan. Het verhaal wordt ingeleid en op enkele plaatsen aangevuld in de vorm van flashbacks met historische achtergrondinformatie. Een geweldig, onmogelijk (en dus geloofwaardig!) avontuur dat op mooie wijze is vormgegeven in een kloek boek. Voor goede lezers vanaf ca. 8 jaar. – Mart Seerden

juni 2011

Juryverslag winnaar Pluim van de Senaat van de Nederlandse Kinderjury

Dummie is dolblij. Na een spannende reis is hij terug in Egypte om samen met Goos en Klaas het graf van zijn vader, farao Achnetoet, te zoeken. Vol goede moed gaan ze op pad. Maar Egypte is na vierduizend jaar helemaal veranderd en het graf van Achnetoet is nergens te vinden. Dan gebeurt er iets verschrikkelijks en plotseling zijn Goos en Dummie in groot gevaar
Voor dit tweede deel over Dummie de Mummie is de schrijfster helemaal naar Egypte geweest. Dat vinden de Senaatsleden erg bijzonder. Je kunt goed merken dat ze bijvoorbeeld echt in het Cairo museum is geweest. Bij sommige stukjes voelt het net alsof je zelf in Egypte zit.
De Senaat vindt dit boek erg grappig. De manier waarop Dummie praat, de plaatjes in het boek, sommige Senaatsleden hebben dubbel gelegen van het lachen. Ook is het verhaal erg spannend: gaat het wel goed aflopen? Spanning en humor zijn de twee grootste pluspunten van het boek.
De meningen zijn verdeeld over de illustraties. Die vinden de Senaatsleden niet zo duidelijk. Sommigen vinden dat juist fijn: dan kun je nog steeds je eigen beeld erbij verzinnen in je hoofd. Ze vinden wel dat Dummie soms erg snel boos wordt en misschien gebeurt er ook wel erg veel in het verhaal.
Hoewel dit boek misschien iets minder bekend is dan de andere genomineerde boeken, vinden de Senaatsleden dit een echte aanrader. Vanwege de grapjes, de vele plaatjes en de bijzondere fantasie. Zoals één van de Senaatsleden het verwoordde: voor een boekenwurm is dit boek een taart met een smaakje. Een heel erg lekker smaakje nog wel.
Daarom krijgt Dummie de Mummie en de tombe van Achnetoet van Tosca Menten de allereerste Pluim van de Senaat 2011 in de categorie 10 t/m 12 jaar.

Au weia! Dummie, die Mumie hat großes Heimweh. Auf geht´s nach Ägypten, gemeinsam mit Klaas und Goos. Sofort macht sich Dummie auf die Suche nach dem Grab seines Großvaters – doch dann ist sein Freund Goos plötzlich verschwunden. Spurlos! Gemeine Gauner haben ihn entführt. Aber sie haben nicht mit der kleinen Mumie gerechnet, die auch mit harten Bandagen kämpfen kann …

Meinung: Dummie die Mumie wohnt nun schon seit 3 Monaten in Polderdam bei Goos und dessen Vater Klaas. Die beiden können sich mittlerweile ein Leben ohne Dummie gar nicht mehr vorstellen. Dabei merken sie nicht, dass Dummie großes Heimweh hat und sein Land Ägypten besuchen möchte. Zufällig ergibt sich die Gelegenheit, denn durch ein Missverständnis wird ein von Dummie gemaltes Bild für viel Geld verkauft. Damit könnten sie eine Reise in Dummies Heimatland bezahlen. Doch Goos Vater Klaas hat furchtbare Angst vor dem Fliegen. Außerdem hat er Bedenken, ob Dummie nicht enttäuscht sein wird, denn in den vergangenen 4000 Jahren hat sich in Ägypten eine Menge verändert. Aber Klaas und Goos wissen auch, wenn sie nicht mit Dummie zusammen reisen, wird er alleine gehen. In Ägypten suchen die drei das Grab von Dummies Vater und erleben dabei ein tolles Abenteuer, bei dem die Freundschaft zwischen Dummie und Goos auf die Probe gestellt wird.
Ich finde Dummie immer sympathischer. Er ist sehr dickköpfig und will oft mit dem Kopf durch die Wand, aber er ist ein guter Freund. An vielen Stellen kann man sich sehr gut in ihn hinein versetzen und man weiß genau, wie er sich fühlt, wenn er traurig oder stolz ist. Das Buch beginnt wieder mit einer Einführung, die in der Zeit des alten Ägypten spielt und in der erzählt wird, wie Dummies Großvater Sadihotep begraben wird.
Je mehr man von Dummie liest, umso unpassender finde ich den Namen, denn Dummie ist alles andere als dumm!
Ich vergebe 5 Sterne, weil dieses Buch noch spannender als der erste Teil und sehr humor- und gefühlvoll geschrieben ist.
Das Buch ist gedacht für Jungen und Mädchen ab 10 Jahren.
Jann T. (10) :: Kinder-Redaktion Buecherkinder.de marz 2012

Mumia Dummie i grobowiec Achnetuta

TOSCA MENTEN

wydawnictwo: Dreams
ilość stron: 272
format: 15×22 cm
rok wydania: 2013
cena: 39 zł
Macie ochotę na kolejną dawkę dobrego humoru i super przygody dla dzieciaków? Bo jeśli tak, to ja z przyjemnością dostarczę Wam tych wszystkich emocji w pigułce. Czyli za pomocą tej oto wesołej książeczki wydawnictwa DREAMS. Będzie więc i wesoło, i emocjonująco, i ciekawie. Nie wierzycie? Zaraz Wam to udowodnię 🙂
Bohaterem tej wesołej książeczki jest bowiem mumia. Tak, kochani. Nie pomyliłam się. Najprawdziwsza i jedyna chyba na świecie żyjąca mumia o imieniu Dummie. Dokładnie nie wiem jak to się stało, że Dummie trafił do domu Goosa i jego taty Klaasa, ponieważ część, którą właśnie Wam prezentuję to już drugi tom z tej sympatycznej serii. Na szczęście wcale nie przeszkadzało mi to podczas lektury tej książki, bo najważniejsze informacje na ten temat zostały tu w skrócie zawarte. Wiem zatem, że “chłopiec” trafił do nich podczas deszczu i już został na stałe. Klaas i Goos postanowili się nim zaopiekować. Odtąd Dummie zamieszkał z nimi, a nawet rozpoczął naukę w szkole.

Pewnie zaraz nasuwa Wam się pytanie jak to możliwe. Przecież taka postać nie ma skóry i od stóp do głów jest calutki pokryty bandażem. Ale jak się okazuje, przemycenie mumii do szkoły, a nawet do innych miejsc publicznych wcale nie jest takie trudne. Po pierwsze należy zadbać by bandaże pokrywające mumię zawsze były czyste. A po drugie, wystarczy powiedzieć wszystkim, że jest to ich daleki krewny, który niestety miał wypadek i jego ciało zostało strasznie poparzone.

I choć Dummiemu jest bardzo dobrze w nowej rodzinie, nie potrafi on zapomnieć o Egipcie oraz dawnym życiu. Nasz mały bohater bardzo tęskni za domem, ojcem i swoim rodzinnym krajem. “Chłopiec” marzy o tym by powrócić do domu, jaki pamięta sprzed 4000 lat oraz z całego serca pragnie odnaleźć grób swego ojca Achnetuta. Taka wyprawa choć wydaje się nie możliwa, dla Dummiego jest bułką z masłem. Nasza mała mumia podstępem zdobywa paszport, a następnie przekonuje swoich nowych opiekunów by wyruszyli z nim w tę nietypową podróż. Czy jednak wszystko potoczy się zgodnie z planem? O tym przeczytajcie już sami.

Muszę Wam powiedzieć, że ta książka jest rewelacyjna. Pewnie przeczytałabym ją w ciągu jednego dnia, gdyby nie fakt, że moje dziecko bardzo mnie pilnowało, bym nie zagłębiała się w tę lekturę bez niej. Alicji szalenie spodobała się tematyka opowiadania i bardzo polubiła jej głównego bohatera. Śmiała się w głos, gdy czytałam jej o przygodach Dummiego i jego pomysłowości. Nie ma się co dziwić, że mumia nie rozumie wielu rzeczy z dzisiejszych czasów. Na samolot mówi latający osioł i jest przerażony, gdy okazuje się, że nie macha on skrzydłami podczas lotu. Wiele rzeczy bierze bardzo dosłownie i wynikają z tego często dość zabawne sytuacje. Ale nie ukrywam, że Dummiego po prostu nie da się nie lubić.

Opowiadanie wydaje się bardzo obszerne, ale tak naprawdę podczas czytania zapominamy o wszystkim dookoła i w mgnieniu oka docieramy do końca książki. W naszym przypadku wywołało to szereg westchnień niezadowolonego małego człowieka, który bardzo chciał posłuchać dalszych przygód małej mumii. Poza tym, książka ta mimo swych gabarytów jest bardzo leciutka i poręczna. Ma twardą okładkę i grube sztywne kartki. Wewnątrz znajdziemy także dużą czytelną czcionkę, więc jest to także lektura w sam raz dla dzieci, które dopiero stawiają pierwsze kroki z literaturą.

My pokochałyśmy Dummiego w zasadzie od pierwszych stron. Przygody tej małej mumii niejednokrotnie wywołały salwy śmiechu u mojego dziecka. Zresztą nie ukrywam, że ja także świetnie bawiłam się podczas czytania. Z przyjemnością zatem cofniemy się do pierwszej części tej serii, a także czekamy już z niecierpliwością na kolejne tomy. Jestem pewna, że będziemy się przy nich bawić równie dobrze co przy tej. Polecam!